بهترین روزهایم را سپری میکنم و اندک یادی از تو کرده ام؛ خوب میدانم هر چقدر شکر تو گویم باز کم است، می خواهم سرتا پا تشکر و احترام گردم میخواهم در تمام تار و پود وجودم شکر بودنت شکر نعمت هایت طنین انداز شود، میخواهم اندکی لطف هایت را شکر کنم هرچند هزار بار هم شکر تو گویم بازهم کم است، هر چند هزار بار هم پایت بیفتم باز هم کم و ناچیز است، تو آنقدر زیبایی تو آنقدر مهربانی که هرچقدر شکر تو را گویم کم است، میخواهم دو تا شکر گویم یکی شکر نعمت هایت که بی منت بخشیده ای، یکی شکر بودنت که خود بهترین و بزرگترین نعمتی در لحظه لحظه های زندگی ام.. توکه بی منت بخشیده ای و انتظاری نداری ولی من در مقابل این همه خوبی و محبت کم آورده ام شرمنده شده ام سرم پایین است و دست های خالی ام دلیل بر شرمساری من است، بپذیر این شکر ناچیز را از این بنده ی غافل که مدتهاست از لطف و کرم تو غافل شده است، بپذیر و بدان که از صمیم قلب و از ته دل دوست داشتن را در رگ هایم تنم حس میکنم، حس تشکر و احترام خاصی نسبت به وجود زیبایت دارم، افسوس که من نازیبایم ولی با تمام نازیبایی هایم عاجزانه شکر نعمت های بی پایانت را می کنم، شکرت خدا بابت همه کمک هایت، شکرت خدایا بابت همه محبت هایی که کرده ای و من غافل از آنها زندگی کرده ام، شکرت خدایا بابت نفس هایی که می آید و میرود..
عرفان(محمدحیدری) شاعر،نویسنده،خواننده