تو مهربان تر از آنی که فکر میکنم(نوشته ای درباره خدا)

محبت هایت که یادم می افتد سرم را نمی توانم بالا بگیرم، شرمسارم از این همه مهر و محبت و ناشکری های من.. تو مهربان تر از آنی که فکر میکنم، تو مهربان تر از آنی که با نوشتن بتوان وصفش کرد، هزاران بار شکر که دوست و رفیقی چون تو دارم، هرچند من بی وفایم هر چند من غافلم از تو از یاد تو.. ولی گاهی اندک یادی از تو میکنم و از این حس بودنت لذت می برم.. می دانی تمام دنیا علیه من باشند تو که دوست من باشی غمی ندارم، هزاران بار هم شکر بودنت را بکنم باز کم است.. هزاران بار پایت بیفتم سجده کنم باز هم کم است، ذره ذره ی وجودم همه شکر و التماس شده اند، همه ی وجودم شرمسار مهربانی هایت شده.. چه بگویم که لایق بهترین هایی، چه بگویم که لایق دوست داشتنی، چه بگویم که واژه ی عشق و دوست داشتن تنها در تو خلاصه میشود و بس، گاه آنقدر مهربانی میکنی که اشک چشمانم برای ریختن بیقراری میکنند، گاه آنقدر مهربانی میکنی که دلم میلرزد، می تپد برای تو به یاد تو.. زیبا ترین گل های دنیا تقدیم وجود پاکت و مقدست، زیباترین گل های دنیا تقدیم مهربانی هایت، چه بگویم که مخلوقاتت نیز نشان از زیبایی های توست.. می دانی بی تو زندگی حتی لحظه ای ممکن نیست تنها خواهشم این است این بنده ی بی وفا را در جفای روزگار لحظه ای تنها نگذاری، لحظه ای به حال خود رها نکنی..

شکرت خدا (نوشته ای جهت شکر نعمت ها)